ใช่..ไปอีกละ กลับมาอาจจะหาบ้าน..เหนื่อยไม๊..ไม่เจอแล้วมั้ง แต่ก็จะตามหาจ๊ะ
แต่ตอนนี้ยังอยู่ เพิ่งนึกขึ้นได้เพราะเพื่อนโทรมาถามว่ายังเป็นไปตามแพลนเดิมอยู่ไม๊ สรุปก็เหมือนเดิมไปเกือบ 10 วัน ขับรถไปกันออกวันอาทิตย์หน้า
น้องเก๋นี่ช่างจำนะ มีความจำดีถึงได้เรียนเก่ง เรียนโทต่อได้ไง พี่สังเกตหลายทีแล้ว เก๋จำคุณหนิงได้ คุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พอเห็นเค้าก็ทักเค้าก่อนอยู่เรื่อยไป จำได้ว่าใครต่อใครอยู่ที่ไหนทำอะไร เป็นคนเอาใจใส่คนดีด้วย อุตส่าห์จำได้ว่าเวลาใกล้เที่ยงวันของพี่แล้ว ถามว่าทานไรยัง..ตอบเล่นๆ แล้วกันว่าเพิ่งทานข้าวกับแกงส้มกะหล่ำดอกที่ทำเองจ้ะ อยู่ที่นี่ต้องทำอาหารไทยทานเอง ต่อ..น้ำใจเก๋ก็ดี..ทำไมรู้เหรอ..คนเขียนอะไรออกมามันก็มาจากอุปนิสัยลึกๆ นั่นแหละ แบบนี้ถึงได้มีหนุ่ม Mark มาปิ๊งน่ะสิ อาจจะมีตามมาอีกแน่เลย เตือนไว้ก่อนนะอย่าเผลอไปนัดเจอเค้าจริงๆ กลัวใจแทนน่ะ อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้
น้องวิ หายไป รู้สึกเหมือนกันนะเพราะคนเคยเห็นกันทุกวัน สงสัยแอบไปเที่ยวมั่งละมั้ง
ช่ายค่ะพี่กล้วยน้ำว้่า คุณเก๋อ่ะน่ารัผม้สึกได้จากการอ่านผ่านตัวอักษร
นี่ถ้าแกมาอ่านเจอคงแอบนั่งยิ้มอยู่คนเดียวแหงๆ ว่ามั้ยค่ะพี่..
( แน่ะๆๆ นั่นไงคุณเก๋ มะต้องมาอมยิ้ม จะยิ้มก็ยิ้มมาเรยย มะต้องอั้น
)
พอแระ ไม่ชมแระ งอนๆ ทิ้งเราไปหลายวัน
เมื่อวานไม่ได้มาอ่ะค่ะ ง่วงเร็วกว่าปกติ..
ชอบรูปของพี่กล้วยน้ำว้าจังเลย ได้ความรู้ด้วยอ่ะ...เอาอีก เอาอีก..
