เรื่องเกิดขึ้นเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมานี้เองครับ ผมขอแบ่งเนื้อเรื่องเป็น ๒ ส่วนนะครับ
ส่วนที่ ๑ Partเรือด่วนเจ้าพระยา : ด้วยความที่ผมต้องไปธุระที่ซอยติวานนท์ ด้วยสภาพการจราจรอันสะดวกสบายของกรุงเทพฯ(เหรอ?) ผมจึงนำมอเตอร์ไซค์ไปจอดไว้ที่ใต้สะพานสาธร เพื่อที่จะโดยสารทางเรือด่วนไป ในขณะที่อยู่บนเรือ เมื่อถึงท่าพระจันทร์(มั้ง) คนขึ้นที่ท่านี้ค่อนข้างเยอะครับ จึงทำให้มีที่นั่งว่างหลายที่ มีน้องนักเรียนคนหนึ่งกำลังจะเดินมานั่งข้างๆผม(ว่างแบบนั่งได้ ๒ คน) แต่แล้วมีคุณป้าคนนึงถลาร่างมาจากทางท้ายเรือ คุณป้ากึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาเรื่อยๆ และแล้ว...!!!
ตามคาดครับ คุณป้ากระแทกร่างพร้อมกับกระเป๋าผ้าของตนใส่น้องนักเรียนคนนั้นทันที เพื่อที่จะมานั่งข้างๆผม น้องคนนั้นเซจนเกือบล้ม คุณป้าหันไปมองเล็กน้อยพร้อมกับทิ้งบั้นท้ายลงที่ว่างทันที นั่งคอตั้งเหมือนโดนดามคออยู่ มือก็พัดๆๆไปเรื่อย เท่านั้นยังไม่พอ...!! คุณป้ายังได้นำกระเป๋าผ้าวางไว้ยังที่ว่างข้างๆอีก ๑ ที่ ทำให้ไม่เหลือที่ว่างเลย น้องคนนั้นได้แต่ยืนงงและส่ายหัวเล็กน้อย (คงเซ็งด้วยแหละ)
ผมซิ เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ แต่ด้วยความที่เป็นวันพระ ไม่อยากพูดคำหยาบ (เอาง่ายๆ ไม่อยากด่านั้นเอง : ผมเป็นผู้ชายที่ปากโคตรจัดครับ หากใครทำผิด ผมด่าหมด ไม่เกรงใจใครทั้งสิ้น) เลยได้แต่มองคุณป้า(ด้วยสายตาฟาดฟัน)แบบเงียบๆ แล้วลุกให้น้องคนนั้นนั่ง น้องผงกหัวรับ เราได้สบตากันแว๊บนึง ยิ้มมุมปากทั้ง ๒ คน เพียงแค่นี้ก็เข้าใจความคิดของเราทั้งคู่ว่า "ช่าง..ยิ้ม..เหอะ" จนถึงที่ท่าน้ำนนท์ฯ
ส่วนที่ ๒ Partสะพานสาธร : เสร็จธุระเรียบร้อย จึงนั่งเรือกลับมาเอารถครับ พอมาถึงท่าสะพานสาธร ขณะที่ก็กำลังจะ Start รถมอเตอร์ไซค์ ผมเห็นในกระจกมองหลังแล้วล่ะ ว่าคุณป้าบนเรือท่านนั้น, คุณป้าผู้ที่นิยมการนั่งโดยที่ไม่แคร์โลก, คุณป้าผู้ที่มีความคิดว่ากระเป๋ามันเมื่อยมันต้องนั่งดีๆ ท่านกำลังเดินจ้ำอ้าวๆๆ ขึ้นจากเรือมา ผมก็ไม่ได้อะไรมาก แต่แล้ว...ไวกว่าความคิด คุณป้าเดิมมาสะกิดไหล่ผมพร้อมกับประโยคเด็ดว่า "หนุ่มๆ ป้าขอติดรถไปด้วยได้ไหม?"
(คุณพระ!!! เอาล่ะซิกู!!! เอาไงดีวะ???) ยังไม่ทันได้ตอบอะไร ป้าท่านก็ยกขาขึ้นคร่อมรถผมแล้ว ก็...อ้าว? เออๆ ช่างเถอะ เพราะผมมีแผนในหัวแล้ว (หึหึ)
*ต่อไปนี้คือบทสนทนาระหว่างผมกับคุณป้า*
ผม : ป้าจะไปลงไหนเหรอครับ?
ป้า : แถวๆ นี้แหละ
ผม : โอเคครับป้า ป้าเอากระเป๋ามาแขวนหน้ารถผมก่อนก็ได้นะครับ จะได้ไม่ต้องถือให้หนัก //บิดรถออกเบาๆ กลัวคุณป้าหัวใจวาย
ป้า : อ่ะ..ระวังล่ะหนุ่ม //ยื่นกระเป๋าให้ พร้อมกับบ่นขิงบ่นข่าอะไรก็ไม่รู้ไปเรื่อยๆตลอดทาง
เริ่มจากสะพานสาธร ตอนนี้ BigC ดาวคะนอง (แถวๆนี้มากเลยนะขุ่นป้า~~~~~~~)
ผม : ป้า!! ตรงไหนครับเนี้ย?? //กูเริ่มเหนื่อย+ร้อนและ
ป้า : ตรงนี้แหละ ตรงนี้ๆ จอดๆๆ //ตบไหล่ผมแรงมากๆ และก้าวลงจากรถ
ผม : ร้อยนึงครับป้า
ป้า : ห่ะ??????? อะไรนะ?????
ผม : ร้อยนึงครับป้า ค่าส่ง
ป้า : อะไร!!! ทำไมฉันต้องเสียเงินด้วย
ผม : อ๊าว!! ป้าา ผมขับมาส่งป้านะ ป้าก็ต้องให้เงินผมดิ
ป้า : ไม่!!! ฉันไม่จ่าย เอาของฉันมา //คุณป้าเริ่มเสียงดังขึ้นอีก ๑๐ เดซิเบล
ผม : ไม่ครับป้า ถ้าป้าไม่จ่ายเงินผม ผมก็คงคืนของให้ป้าไม่ได้ //กูถือไพ่เหนือกว่า ๕๕๕
ป้า : ทำไมฉันต้องจ่าย!! ไม่มีทาง!!!
(ประโยคคลากสิกมาแล้วครับ)
ป้า : เธอเป็นคนไทยหรือเปล่าเนี้ย มีน้ำใจหน่อยซิ แค่ขอติดรถมาลงใกล้ๆดันมาคิดค่ารถฉัน (#$%!@#$%&ร้องไห้%^&ร้องไห้)
ผม : โหหห ใกล้มากเลยนะป้า จากสะพานตากสินมาเนี้ยโคตรใกล้เลยเนอะ ผมน่ะคนไทยนะป้า เรื่องน้ำใจน่ะผมมี แต่รถผมมันก็มีน้ำมันนะป้า รถผมไม่ได้วิ่งได้ด้วยน้ำเปล่า ผมว่าป้าจ่ายๆมาเถอะ จะได้คืนของให้ แล้วต่างคนต่างไป
ป้า : (เงียบไปแปปนึง) คุณเด็กพ่อ
แม่ไม่สั่งสอน!!!
ผม : (อ้าวๆๆๆ ขึ้นดิ วันพงวันพระช่างมันแล้ว) ป้าดิคนแก่ลูกหลานไม่ดูแล!!!
ป้า : ต๊ายยยยยย เถียงคำไม่ตกฟาก คุณเด็กเปรต!!! ไม่มีสัมมาคารวะ!!!
ผม : แล้วป้าล่ะ คนแก่กะโหลกกะลา!!! ไม่มีจิตสำนึกของความเป็นคน!!!
ป้า : $#^%&*()*&&%#@#@!$$^*((&%$##@#$^&*
ผม : #@$$%^$%&^*&)(*)*&%^%@#!#%$^%&%^&
ผ่านไปประมาณ ๑๐ นาที คนเริ่มมามุงเยอะขึ้น คุณป้าเริ่มลอกแลก หันซ้ายหันขวา
ผม : ตกลงป้าจะจ่ายไม่จ่าย ผมเสียเวลานะเนี้ย //มือผมถือกระเป๋าไว้แล้ว
ป้า : (หันมองคนรอบข้าง) เออๆๆๆๆๆ จ่ายก็จ่าย ยิ้มงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! //หยิบแบงค์ ๑๐๐ ออกมาแล้วโยนใส่หน้าผม
ผม : (หึหึ อีป้า~~~~ เล่นกูจนหยดสุดท้ายเลยนะ ได้!!!!) ก็แค่เนี้ย เสียเวลา!! //ยืนกระเป๋าให้ แต่ปล่อยให้ร่วงลงพื้นก่อนป้าแกหยิบทัน
ป้า : อะไรว่ะ!!!!!!!!!!!!!!!! //ก้มเก็บกระเป่า
ผม : ป้าไม่ต้องก้มหัวขอบคุณผมหรอก //ยิ้มมุมปาก
ป้า : คุณ เด็ก เวร !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แล้วก็เดินเหวี่ยงๆออกไป
ตอนผมกำลังขับออกมา ได้ยินเสียงปรบมือแว่วๆมาจากกลุ่มไทยมุง
จบครับ!!!!
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
"ถึงมนุษย์ป้าฤทธิ์เยอะขนาดไหนก็ตาม แต่ถ้าเจอมนุษย์บ้าขึ้นมา ป้าก็ป้าเถอะ ตายเรียบ"
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ปล. เงิน๑๐๐บาท ไม่ได้เอาไปเติมน้ำมันหรอกครับ เอาไปหยอดตู้ทำบุญให้ผู้พิการซ้ำซ้อนเรียบร้อย
ปล. ผมไม่ได้ปากจัดไปใช่ไหม?? >
จากกระทู้คุณ คนดีที่ผิดกฎ เว็บพันทิป
http://pantip.com/topic/32537735
